Friday, October 9, 2009

дека на Страшниот Суд ќе бидеме судени поради тоа што сме Го љубеле, или што не сме успеале да Го љубиме Него, дури и во најмалата личност.

Анастас, Архиепископ Албански

28
авг

Запомнете,

Posted in ,

Никогаш не плашете се од моќта на злото повеќе отколку што верувате во моќта и Љубовта Божја.

05
авг

Некој човек прашал еден монах

Posted in

- Кој те научи да се молиш?
- Демоните - одговорил монахот.
- Како е можно тоа? Како демоните те научиле да се молиш?
- Еве како! Тие ме напаѓаа со најразлични помисли, а јас ги победував со молитва.

08
јул

Еден светогорски старец кажуваше

Posted in ,

Многу универзитетски студенти доаѓаат да ја посетат Света Гора. Еден ден, дојдоа десет студенти, барајќи од мене да направам некакво чудо пред нив. Беа доста упорни. Јас се мислев, „што можам да сторам за да внесам малку разум во главите на овие луѓе?“

Така, им реков: „Добро, застанете во линија, така што ќе можам да ви ги исечам главите. Потоа ќе направам чудно: Ќе ги вратам на вас повторно. Но, застанете доволно оддалечени еден од друг, за да не ви ги измешам главите со погрешни тела. Спремни сте? Дали сте возбудени да го видите ова чудо?“

Тие веднаш едногласно извикаа: „Не, не! Не не’ користи нас, отец!“

02
јул

Стој цврсто на духовна стража

Posted in ,

Внимавај!

Стој цврсто на духовната стража, оти не знаеш кога Господ ќе те повика кон Себе. Во својот земен живот биди спремен во секој момент да Му поднесеш сметка. Чувај се непријателот да не те фати во својата мрежа, да не те прелаже предизвикувајќи да паднеш во искушение.

Дневно проверувај ја својата совест, испитувај го своите мисли, твоите намери.

Свети Јован Шангајски

02
јул

Еден отец кажуваше

Posted in , ,

Имаше еден духовен старец, кој се облекуваше во рогозина, плетена од трски. Еднаш тој дојде кај авва Амон. Кога го виде старецот облечен во рогозина, авва Амон му рече: „Тоа нема да ти донесе никаква корист.“ А старецот, кој беше барал духовен совет, го праша: „Три помисли ми носат забуна: едната ме тера сето време да го поминувам во пустина, втората да одам во туѓина, каде никој не ме знае, и третата да се затворам во келијата, никого да не гледам и да јадам секој трет ден.“

Авва Амон му одговори: „Не треба да правиш ништо од тоа: подобро седи во својата келија, јади по малку секој ден, а во срцето свое имај ги зборовите на митникот (в. Лк 18,13) - тогаш ќе можеш да се спасиш.“

28
мај

Доколку се случи

Posted in ,

да се најдете во некое друштво, каде што се говори за духовноста, молчете и не придавајте никакво значење на она што се говори, но потајно молете се. Така, истовремено ќе се помолите за оние кои празнословат, а вие сами нема да направите никаква штета.

26
мај

Еден старец говореше

Posted in ,

„ Денес се обидуваме со малку напор, да станеме светители. “

Уште велеше:

„ Колку повеќе се мачите, со толку повеќе благодат и радост се здобивате. Бог би можел да ги исполни нашите срца со такво блаженство, љубов и богокопнеж ( „ерос Божји“ ), што не би биле во состојба тоа да го поднесеме. Тогаш би ги наполниле манастирите и би се затвориле во пештерите. Мирјаните би ги напуштиле своите работи и грижата за семејството и децата. Токму поради тоа Бог, Кој Е сиот Љубов, не не’ исполнува со толкава љубов и божествено блаженство. “

18
мај

Во оној страшен и ужасен ден

Posted in ,

Во оној страшен и ужасен ден, ќе ни речеш Ти на нас, грешните, Господи: вие, луѓето, добро знаете што Јас претрпев за вас... Но што вие претрпивте за Мене? - Што ќе одговорам на ова, јас непокајаниот, лукавиот, грешниот и скверниот? Мачениците ќе ги покажат раните свои, мачењата, отсечените делови од своите тела, и своето крајно трпение. Подвижниците ќе го покажат своето подвижништво, долгиот пост, бденијата, несреброљубието, солзите и крајното трпение. А јас, мрзливиот, грешниот и беззакониот, на што ќе покажам јас?

Поштеди ме, Господи! Поштеди ме, Милостиви! Поштеди ме, Човекољупче!

12
апр

За љубовта Божја

Posted in ,

Старец Силуан

109. Господ не’ сака како свои деца, и Неговата љубов од мајчината љубов е поголема, оти мајката може и да го заборави своето дете, но Господ никогаш не не’ заборава. Кога Господ не би го давал Светиот Дух на народото православен и големите пастири наши, не би знаеле колку многу не’ сака Тој. Нека Му е слава на нашиот Господ и Неговото милосрдие, што на грешници ја дава благодатта на Светиот Дух. Многу богати и цареви не Го спознале Господа, а ние бедните монаси и пастири Го познавме Господа со Духот Свет. За да се спознае Господ не е потребно ниу богатство, ниту ученост, а потребно е само да се биде послушен и воздржан, смирен дух да се има и ближните свои да се сакаат. Тогаш Господ ќе ја засака таа душа, и на љубов и смирение ќе ја учи, и се’ што е корисно ќе и’ даде, за да го најде мирот во Бога.
29
мар

За љубовта Божја

Posted in ,

105. За љубовта Божја пишувам, а самиот Го љубам Бога недоволно; и затоа нажален сум и како Адам тагувам, кога бил изгонет од рајот, и плачам, и липтам. Помилуј го Боже, Своето паднато создание. Колку ли пати благодатта на Светиот Дух ми ја подари, и јас не ја зачував, оти душата моја е суетна; но сепак, Те познава таа Тебе. Творецот, и Богот свој, и затоа низ солзи Те бара, како што Јосиф за својот татко беше плачел на мајчиниот гроб, кога го беа воделе во Египет, во ропство. Те разжалостив со своите гревови и Ти од мене заминуваш, и душата моја тагуза по Тебе. О, Свет Духу, не оставај ме! Кога Ти од мене заминуваш, неубави мисли ме напаѓаат, душата моја тагува и пати по Тебе. О, Пресвета Владичице Богородице, Ти ја гледаш тага моја: Го разжалостив Господа, и ме остави Тој; но Твојата благост ја молам: спаси ме мене, паднатото создание Божјо; спаси го слугата Твој.

19
мар

Молитва

Posted in ,

Свети Јован Кронштатски: „Мојот живот во Христа“

„Молитвата е вознесување на умот и срцето кон Бога“ (Митрополит Филарет), созерцување на Бога, одважна беседа на тварта со Творецот, побожно стоење на душата пред Него, заборавање на се’ она што не’ окружува поради Него, храна душевна, воздух, светлина и нејзина животворна топлина, очистување на гревовите - благ Христов јарем и лесно Христово бреме. Молитвата е непрекинато чувствување на сопствената немоќ или душева ништост, осветување на душата, предвкус на идните блаженства, блаженство ангелско, небесен дожд кој ја освежува, наводнува и оплодува душевната земја, очистување и освежување на мисловниот воздух, озареност на лицето, радост на духот, златна нишка која ја поврзува тварта со својот Творец, ведрина и срдечност низ сите патила и искушенија животни, светилка на животот, успех во делувањето, достоинство рамноангелско, на верата, надежта и љубовта утврдување. Молитвата е - врска со ангелите и светиите.

Молитвата е исправање на животот, мајка на солзите и скрушеност на срцето;поттикнувач на милосрдието; животна сигурност; уништување на стравот од смртта; занемарување на земните скапоцености и желба за небески богатства; очекување на Оној Кој ќе му суди на сиоте свет, сеопштото воскресение и животот во идниот век; настојување за избавување од вечните маки, непрестано тражење на помилување од Владиката; жива вода за душата; молитвата значи со помошта на својата љубов да се примат во срцето сите луѓе, симнување на небото во душата, сместување на Пресветата Троица во срцето, како што е речено: „... и ќе дојдеме при него, и живеалиште во него ќе направиме. “ (Јн. 14,23)
13
мар

За постот

Posted in ,

Свети Серафим Саровски

Подвигоположникот и Спасител наш, Господ Исус Христос, пред стапувањето на подвигот за избавувањето на човечкиот род, Се укрепил со долготраен пост. Сите подвижници, исто така, пред да почнат да Му служат на Господа, се наоружале со пост. Поинаку не стапувале на крсниот пат, туку со подвигот на постот. Успехот цо подвижништвото тие го мереле со успехот во постот.

Постот не се состои во тоа да се јаде еднаш, туку во тоа да не се јаде многу. Неразумен е оној испосник, кој чека до определеното време, а тогаш на трпезата се предава на ненаситно јадење и со телото и со умот. Кога се работи за расудување за храната, треба да се внимава на тоа да не се прави разлика меѓу вкусните и невкусните јадења. Тоа дело, инаку својствено за животните, не е пофално за разумниот човек. Ние од пријатната храна се одрекуваме за да ги смириме немирните делови од телото и за да дадеме слбода на дејственоста на духот.

Вистинскиот пост не се состои единствено во истоштување на телото, туку во тоа, оној леб што сакаме да го изедеме, да им се даде на гладните.

Кон строг пост светите луѓе не пристапувале одеднаш. Тие постепен, малку по малкуи, се навикнувале на скормна храна. Навикнувајќи го својот ученик Доситеј на пост, преподобниот Доротеј од неговата маса постепено одделувал мало парче леб, така што неговата секојдневна храна од четири фунти (1 фунта е приближно 410 гр.) на осум лоти (1 лот има приближно 13 гр.) леб. Покрај сето тоа, светите испосници, на чудење на другите не знаеле за слабост, туку секогаш биле бодри, силни и подготвени за дело. Болестите меѓу нив биле ретки и животот им траел необично долго.

Духовниот живот доаѓа до совршенство и се појавува во чудесни појави, по мерка во која телото на испосникот станува тенко и лесно. Тогаш духот ја врши својата дејност како во болно тело. Надворешните сетила како да се затвораат, а умот, одделувајќи се од земјата, се вознесува на нево и целосно се потпува во согледување на духовниот свет. Сепак, не може секој да го прими строгото правило на воздржување во се’, или да се лиши од се’ што може да служи како олеснување во немоќите. „Кој може да прими, нека прими.“ (Мат. 19,12)

Храната треба секојдневно да се употребува онолку колку што е неопходно за телото, крепејќи се, да биде пријател и помошник на душата во извршувањето на доблестите. Во спротивно, може да се случи да ослабе и душата, доколку телото се истошти.

Во петок и во среда, и особено во деновите на четирите поста, храната по примерот на светите отци, употребувај ја само еднаш дневно, па ангелот Господов ќе се прилепи покрај тебе.
26
фев

Молитвата

Posted in ,

Свети Ефрем Сирин

Молитвата е големо оружје, неоскудно богатство, неисцрпна ризница, мирно пристаниште, корен на мирот, мајка на илјада добрини: молитвата е нешто посилно и од царството! Се случува неретко, човеко облечен во диајдема, да лежи болен на одар, да гори во силен оган, да го окружуваат лекари, телохранители, военоначалници и робови; и при сето ова, ниту искуството на медицината, ниту разнообразноста на лекарствата, ниту грижите на домашните, ниту присуството на пријателите, ниту скапоцената положба, ниту количината на парите, ниту пак, било кое човечко средство е во состојба да му олесни и да го подигне од леглото. Меѓутоа, ако при болниот дојде човек, со смелост пред Бога и се допре до неговото тело и направи над него чиста и срдечна молитва, може да ја прогони од страдалникот неговата болест - и тоа, што не можеа да го направат силата, богатството, слугите, знаењето, опитпт ни величието - да го направ молитвата на бедниот и ништожен по дух човек со вера!

Тука подразбирам и разбирајте молитва не студена, формална, словесна, - туку молитва на духот, придружена со болка на срцето, со напрегање на умот, со непопустливост на волјата: зашто таквата молитва се искачува на небото. Водата, додека тече во рамница и има шир се разлева, никогаш не може да се насочи кон височина. Меѓутоа, кога средствата и рацете на техничарите ја заробуваат во низината и ја затвораат во водоводни цевки, тогаш таа, стеснета, побргу од стрела се искачува високо: така е и со човечката душа - поради големата слобода, таа се рассејува и разлева во светот; меѓутоа, кога животните случки ќе ја стеснат, тогаш во тој промислен притисок таа упатува нагоре чиста и усилна молитва за поткрепа. Затоа и псалмопејачот вели: „Кон Господа повикав во маката своја, и Он ме услиши“ (Псал. 119,1).

Голема е силата на молитвата - таа го изгаснала пламенот на оганот, ја обуздала јароста на лавовите, соборила полкови, скротувала бури, изгонувала бесови, ги отварала вратите небесни, ги раскинувала веригите на смртта, исцелувала болести, остранувала несреќи, закрепнувала колебливи тврдини; запирала удари од горе, пресекувала човечки клевети - со еден збор, спасувала од секакви несреќи! Подразбирам пак, молитва не вообичаена, што лежи на усните, туку молитва што произлегува од длабочините на срцето. Како што дрвото, кое има длабоки корени може да ги пречека и издржи ветровите и бурите, без да се прекрши и искорени, така и молитвата, упатена од длабочината на душата, длабоко вкоренета во срцетом се простира кон небесата без да се прекине од било каква соблазнувачка помисла. Така се молел и светиот пророк и цар Давид: „Од дното на душата повикав кон Тебе, Господи“ (Псал. 129,1)
10
фев

Блажени се бедните по дух

Posted in ,

Древните монаси имале обичај да речат дека Исусовата молитва е скратено Евангелие; дека се чини како на секоја страница од Евангелието тивко дише и со невидлива светлина сјае Исусовата молитва.

Светиот апостол Јован Богослов рекол дека целта на Евангелието е на луѓето да им се открие дека Исус Христос е Син Божји, и дека тие, верувајќи во Него, имаат во себе живот вечен (види: Јован 20,31). Преку Исусовата молитва, срцето човечко не добива од книга, ниту од луѓе, туку од благодатта сведоштво дека Христос е навистина Син Божји и дека само во Него е вечниот живот. Сите заповеди на Новиот и Стариот Завет пред нас може да се разоткријат како учења за Исусовата молитва.

Првата заповед на блаженствата гласи: „Блажени се бедните по дух“ (Матеј 5,3). Духовната беда е внатрешно самоодрекување. Преку нејзиното усвојување човекот ги отфрла своите илузорни богатства, она што е толку многу ценето од слепиот и страстен свет. Тој се откажува од привременото и минливото, од она што станува плен на распадливоста и смртта. Се ослобудва тој од своите страстни врски, и со болка ги откинува од срцето, како црви припиени на раните. Тој престанува да им верува на своите судови, во кои има лага. Неговата душа личи на пловило од кое додека има невреме се исфрла сиот товар за да не се преплави и да не потоне на дното заедно со сите скапоцености кои се скриени во неговата внатрешност. Или на борец, ’рвач, кој разголен (осилен) излегува на мегдан (стапува во борба), за противникот да не може да го потегне за облеката и да го фрли на земја. Беден по дух е оној кој не се надева на себе, туку на Бога, не на своите таленти, не во помошта од луѓето, туку само во Божјата промисла. На тој начин тој не го отфрла само светот, туку и сликите за светот од својата душа, мислите кои му го заматуваат умот. Да се биде беден по дух значи чување на своето срце слободно за Бога. Да се биде беден по дух значи одрекување од сè само за Единиот, и во Тој Единствен да се добие сè. Но доколку за надворешната, телесна беда и сиромаштија доволно е само еднаш да се раздаде сиот свој имот, дотолку за духовната сиромаштија е неопходна постојана внатрешна борба со сликите на овој свет.

Човекот никогаш не може да ја исполни оваа заповед совршено, и тоа е пат кој не завршува. Да се биде ништожен (бедем) по дух значи да се биде со умот, заедно со молитвата во своето срце, и да се растеруват сите мисли кои излегуваат од неговата длабочина. Да се биде беден по дух значи да Му се служи на Бога во тајноста на молчаливото срце, сиромашно за мислите на овој свет. А спасувајќи се од сопствените мисли, човекот се спасува и од демонот на тагата. И затоа бедниот по дух секогаш е радосен. Во срцето на бедниот по дух се раѓа Исусовата молитва. Во срцето на „богатиот“ со мисли, макар и тие мисли да се блескави и возвишени, молитвата почнува да бега и да гасне. Блажената беда е – откажување од бештенствените и мислени богатства поради Бога. Постои и инаква, сатанска беда, а тоа е губењето на самиот Бог. Во таа смисла бедни се демоните: тие имаат сè, освен Бога.

Повеќето од нашите помисли во нас ги сеат темните духови, и токму затоа одбивањето на тие помисли значи враќање на лажниот имот на сиромашните – на демоните, на оние кои со мечти ја исполнуваат нашата острастена душа и нашиот суетен ум. Оние кои станале бедни по дух по Бога не треба повторно да го заработуваат отфрленото „богатство“, оти ќе произлезе дека е Сизифов труд; човекот го носи каменот до врвот, но овој му се истргнува од рацете и повторно се тркала надолу. Бедниот по дух треба да се одрече не само од она што во душата ги буди страстите и отворено го мами на грев, туку и од сè она што не е од Бога: световната уметност и книжевност, празните разговори, игри и забави, секоја непотребна информација. Па дури и во читањето на духовни книги, тој треба себе да се ограничува за да не одзема време и сила на она што е подобро – на молитвата – и да не се случи неочекувано во себе да разбуди духовно сластољубие и горделивост (празно славољубие). Простото читање на духовни книги без раководство во тоа, во секојдневниот живот претставува кривотворење на духовноста, лага, неправедно богатење од кое и треба да се одрече бедниот по дух. Духовното знаење кои не е стекнато со мака и крв, и не се во живот претворени, од човекот прават фарисеј, кој со познавањето на Тората се гордее. Кај бедните по дух дури и молитвата не смее да биде многузборна. На бедата негова многу повеќе му прилега молитва куса по форма, но долга по траење. На бедата не и’ личи сликовито и поетично да ја опишува својата беда, ниту да поставува дрма пред публиката, - за неа е доволен само (еден) збор – „ помагајте! “ Вистинската беда, без разлика дали е телесна или духовна, не е многузборна. И затоа сето учење за Исусовата молитва и за борбата со мислите, кое нам ни беше предадено од светите отци, во својата суштина е разоткривање и исполнување на секогаш истата прва заповед – Блажени се бедните по дух.

Aрхимандрит Рафаил (Карелин)

31
јан

Свети Атанасиј Велики: Против Аријаните

Posted in ,

Синот Божји постанал човек, за да ги направи луѓето Синови Божји. Он прво не бил човек, па после постанал Бог, туку бил Бог, а отпосле постанал и човек, за да не’ обожи и направи богови по благодат

Ако делата на Логосовото Божество не се извршени преку тело, тогаш човекот не би бил обожен. А доколку она што му припаѓа на телото навистина не се нарекло Логосово, тогаш човекот совршено не би се ослободил од тоа (т.е. од гревот, пропадливоста и смртта)... Сега, кога Логосот постанал човек и примил на Себе она што му припаѓа на телото, тоа повеќе не се однесува на телото поради Логосот, Кој е во тело. Затоа и луѓето, воскреснувајќи со силата на Логосот, засекогаш ќе живеат бесмртни и непропадливи... Зашто, како што, бидејќи сме од земја, умираме сите во Адама, така, препородувајќи се повторно со водата и Духот (во Крштевањето) сите во Хруста оживуваме, зашто нашето тело веќе не е земно, туку е тело ологосено, поради Бога Логосот, Кој поради нас прими тело.

(Против Аријаните: I, 38-39; III, 33)
07
јан

Свети Јован Златоуст: Рождество Христово

Posted in ,

Настапи празникот над сите празници и се исполни со радост вселената! Празникот за торжеството на сите добродетели, корен и извор на сите наши блага. Празник преку кој небото се отвори, Духот се испрати, преградите паднаа, поделбата се соедини, мракот се распрсна, светлината блесна, небото прими естетство, произлезено од земјата, земјата Го прими Оној Кој почива на херувимите, робовите постанаа слободни, непријателите - чеда, инородните наследници! Преку овој празник е уништена продолжителната омраза и долгата војна, и настапи мир, одамна очекуван од ангелите и од праведните луѓе посакуван. И Павле воскликнува, велејќи: „ Зашто Он е нашиот мир, Кој од двата народа направи еден и ја разруши преградата, што беше меѓу нив, oткако со плотта Своја го уништи непријателството, а со учењето свое - Законот на заповедите го обессили, за да создаде до Себеси од двата народа еден нов човек, правејќи мир “ (Ефес. 2,14-15) Преку Него е воздигната блескавата и славна знаменитост на Крстот: придобивка Христова, почеток на нашата природа, вооружување на нашиот Цар! Има ли нештом на земјата рамно на тој празник?! Бог е на земјата, а човекот на небесата; ангелите им служат на луѓето, а луѓето се во општење со небесните сили; демоните бегаат, смртта е уништена, рајот е отворен, клетвата е симната, гревот исчезнал, заблудата е изгонета, вистината триумфирала!

Природата од која херувимите го пазеле рајот, денес се доединува со Бога. Откако го слушаш ова - прости се со безволноста: повисоко од секоја надеж и очекување е тоа, дека Бог постана човек! Штом ова постана, тогаш и се’ друго ќе последува по Него со разумна последователност.

Тој не би Се понижил Себеси така безрасудно и така напразно, ако не би имал за цел да не’ возвиси нас. Христос се роди по плот, за да те роди тебе по дух; се родил од жена, за да престанеш ти да бидеш син на жена; допуштил Неговиот Отец да постане роб, за ти робот, да станеш отец на Господарот! Да се израдуваме и развеселиме - нека со радост си споменеме за сите Божји благодејанија кон нас! Меѓутоа, како постанало тоа восхитувачко големо дело? Како ние, огрешените, кои се покажавме недостојни за земјата, бидејќи се лишивме од власта долу, бевме воздигнати на таква висина?! Како се прекрати војната? Како се уништи гревот? Како... ?

Размислувајќи за величието на тоа Христово снисхождение кон човечкиот род, да Му оддадеме на Бога достојна чест и слична награда! Нашата награда кон Бога не може да биде ништо друго освен нашето спасение и нашите души, освен грижата за добродетели и жртви за нашите браќа, Ништо друго не мо=е да биде признак и сведоштво за оној кој верува во Христа и оној кој Го љуби Бога, освен грижата за нашите ближни и грижата за нивното спасение - зашто и Христос не дојде да угоди на Себеси, туку да послужи на мнозина!
31
окт

Свети Јован Кронштатски за молитвата

Posted in ,

Кога за прв пат, или само понекогаш читаме некои молитви, ги читаме како нешто ново, радосно и чувствително; но, кога ги повотруваме често, помала и помала е нашата радост; престанува за нив нашиот интерес и тешко се совладуваме да ги прочитаме повторно со она претходно чувство. Еве што треба да се прави против тоа: мораме да замислиме дека по прв пат ги читаме оние прекрасни молитви на кои сме навикнале и кои толку силно не’ интересирале на почетоците; со срцето да проникнеме во секој збор и длабоко да го почитуваме. Оваа појава во душата наша последица е на гревот првороден - последица на нашата прва непостојаност во вистината. И се’ до сега ние не сме во состојба во вистината да застанеме непоколебливо: само што ќе ја допреме, веднаш се сомневаме во неа. Тоа често се случува со молитвата, се случува со верата, со пријателството кон другите, и со љубовта кон Бога и ближниот свој, и со добродетелите воопшто тоа често се случува: на секаде се покажуваме непостојани во вистината.

За време на молитвата, најмногу труди се со срцето да ја проникнеш вистината или силата на зборовите молитвени; храни се со нив како со нетрулежна храна, напој го со нив срцето свое, греј се со нив ко со благодетен оган.

Нека оние кои се молат веруваат дека се’ што е корисно Бог ќе им даде таму и тогаш, каде и кога не очекувале.

14
авг

Свети Ефрем Сирин за постот

Posted in ,

Возљуби ја Христовата скромност за духовно да се обогатиш. Возљуби го прекрасниот пост, зошто е дело достојно и богоугодно. Постот - тоа е кочија која води кон небото. Постот ги раѓа пророците. Тие што постат имаат чесно тело и скапоцена душа. Постот го успокои Лазара во прегратката на Авраама. Затоа и ние да го возљубиме, за да не’ прими Авраамовото крило. Да го избегнуваме раскошот и да не бидеме робови на пијанството - тие се извори на блудството. Пијанството не Го прима Господа - туку напротив, пијанството Го отстранува од нас Светиот Дух. Постот е пат кон покајанието и виновник за солзите. Постот не го сака светот, ниту пак, она што е во него. Нека не паѓаме во униние додека постиме, зашто во секоја црква ангелите ги запишуваат имињата на оние кои постат. Постот е туѓ за злопамтењето - оние, кои во умот ги чуваат огорчувањата и направеното им зло, макар и навидум да постат и да се молат, прилегаат на луѓе кои црпат вода и ја налеваат во продупчената бочва. Бог не ги прима молитвите на човек кој го помни злото на брата си.

Нека биде слава и сила на Господа, сега, секогаш, и во сите векови. Амин!

02
дек

Свети Серафим Испосник за постот

Posted in

Свети Серафим Испосник советува:


Ако си во можност храни се со добро сварен храна и која заситува, бидејќи поради брзото варење, ќе те ослободи од пламенот на страстите, а поради ситоста ќе се спасиш од прејадувањето. Ако обрнеме внимание, ќе забеќежиме дека обилното јадење го дуе стомакот и предизвикува силни движења. На ручек јади колку што ти е потребно, но за вечера остани малку гладен

Новите и неискусни борци сатаната ги тера на прекумерен пост, ветувајќи им дека ќе добијат нешто поголемо, од две причини:

1. Да го погордее неускусниот борец и да го турне во пропаст;
2. Од прекумерен пост да го ослабне неговото тело, за да падне во болест, па да му наметне тага и очај, да му ја мачи душата, па да почне да губи вера во Бога, да ослабне во молитвата и пак да оди во пропаст

Ја гледаш ли стапицата и лукавството. Ѓаволот се’ добро пресмета. Од прекумерен пост да се погордееш и да почнеш да ги сметаш другите за полоши од себе и да ги осудуваш, а тогаш веќе си во мрежата ѓаволот, или пак, во вотриот случај, телесно да ослабнеш, па да те уништи духот на тагата и очајанието. Затоа, држи ја средината и правилата на светите Отци кои велат:

Ако телото ти ослабне од пост и напор или некаква болест, употреби малку вино поради стомакот. (1 Тим. 6,23) за да не дадеш повод за тебе да велат Таа болест му дојде од постот. Пред да го рече тоа некој за тебе, мисли како побрзо да станеш и пак да го држиш правилото, инаку би одвратил мнозина од пост и нема да го држат ни најлесниот, а камо ли построгиот пост.

No comments:

Post a Comment